Merhabalar üniversiteden yeni mezun oldum şuanda işsizim çok yalnızım sabah kalkıyorum gidecek bir işim yok, dışarı çıktığım arkadaşım yok, sevgilim veya flört ettiğim bir insan yok bugün telefonları kapasam 10 gün açmasam kimse nerde diyerek arayıp sormaz bile insanlar yapısı gereği sosyal canlılardır ancak benim hayatımda sosyalliğe dem vuracak hiç bir şey yok hiç bir şey yaşıtlarıma bakıyorum ne güzel bir şekilde arkadaşları, sevgilileri var benim ise sadece bir yalnızlığım var birde kitaplarım gelin size neler yaptığımı anlatayım gün içinde sabah kalkıyorum kahvaltı ediyorum bilgisayara oturuyorum twittera bakıyorum bir kaç saat öğlene doğru tekrar yemek yiyorum ve ardından youtubeye bakıyorum veya telefondan reels izliyorum sonrasında ise şuanda okumakta olduğum suç ve ceza kitabını okumaya devam ediyorum akşam olduğunda yemek yiyip tekrar bilgisayara veya telefona bakıyorum çok kötüyüm çok birazcık sevilmek ve değer görmek istiyorum ailem senden adam olmaz üniversiteden mezun oldun bir meslek sahibi olup iş bile bulamadın diyerek bir kaç gün arayla benle kavga ediyor habire niteliksiz, çapsız, işe yaramaz gibi sözler duyuyorum oysaki mezun olalı daha 2 ay oldu ne işe başvursam hepsinden reddedildim. Birisi var aklımda daha ala unutamadığım ama sevgimden de emin olamadığım bir kız var kendisine ortaokulda aşık oldum ve o zamanlar 13 yaşındaydık kendisi başka şehire taşındı ama ben ne onu unutabildim ne de unutmayı unutabildim aklımın bir köşesinde şu yalnızlığımda bile içimin bir yerlerinde dolaşıp duruyor hiç olup olmayacak yerde aklıma geliyor ondan beri bir kişiden bile hoşlanamadım bir kişiyle konuşup hoşlanmaya çalışsam içime sıkıntılar basıyor hemen kaçıp uzaklaşmak istiyorum flörtümden. sanki onun içimde olduğu yalnızlığa mahkum edilmişim gibi geliyor ne yapıcam ben hiç bir şey bilmiyorum bazen kendimi sürgün edilmiş napolyon gibi hissediyorum yaşadığım şehirde sevdiğim, görmek istediğim bir kişi bile yok sanki herkes yabancıymış gibi geliyor
Yalnız hissetmek zaman zaman çoğu insanın yaşadığı bir durum. Şu anda bu duyguyla baş etmek zor olabilir, ama bu hisler sonsuza kadar sürmez. Zamanla, hayatındaki koşullar değiştikçe ve belki de yeni insanlarla tanıştıkça farklı hissedebilirsin.
Kendine karşı sabırlı olmanı ve küçük de olsa seni iyi hissettiren uğraşlara vakit ayırmanı öneririm. Bazen birilerine açılmak, duygularını paylaşmak da iyi gelebilir. Yakınında güvenebileceğin biri yoksa, online destek grupları ya da bir danışmanla görüşmek de faydalı olabilir.
Bu hislerin geçici olduğunu, bir noktada daha iyi hissedebileceğini unutma. Eğer istersen buraya da yazabilirsin; yalnız olmadığını bilmeni isterim. Sana iyi gelecek bir adım ya da düşünme şekli bulmak için konuşmayı sürdürebiliriz. İstersen seninle birlikte birkaç öneri düşünebiliriz, ne dersin?
Durumunu anlıyorum. Şuanki asosyal durumunu ortaokuldaki platonik aşkına bağlaman beyninin yaşadıklarına çözüm olarak sunduğu ve mantıklı gelmesine neden olduğu bir durum. Öncelikle o olayı unut ve hayatından çıkar. Bunun senin hayatına etki etmesine izin verme. Yardımcı olacaksa o kız senden sonra hayatına sen yokmuşsun gibi devam ediyor diye düşünebilirsin. Öyle olduğunada eminim.
Sonrasında olumsuz ve ne kendine nede sana faydası olmayan geri dönüşleri, hakaretleri duymazdan gel. Herkesin hayatında böyle dönemler olur. Bu dönemlerin seni daha da güçlendireceğini unutma. Telefondan bu kadar yazabiliyorum ama sana önerim vazgeçme, çünkü isteyen ve bırakmayan herkes sonunda kendi yolunu bir şekilde çiziyor. Bazen zor, bazen kolay ama sonunda seni mutlu edecek o çizgiyi geçmene yardım ediyor.
Biraz ek bir perspektif katmak isterim.
Senin anlattıkların, özellikle mezuniyetten sonraki geçiş döneminde çok yaygın yaşanan bir yalnızlık ve belirsizlik duygusunu gösteriyor. Kendi hayatında doğrusu biraz duraksama, çevrenin beklentileriyle de baskı altında hissetme hali çok normal. Ailenden veya çevrenden duyduğun yorumlar moral bozucu olabilir; herkesin tempo ve yolculuğu farklı, bunu hatırda tutmak önemli.
Birkaç öneri:
- Rutinlerini çok küçük de olsa değiştirmek iyi gelebilir. Her gün 10-15 dakika dışarıda kısa bir yürüyüş yapmak bile zamanla ruh halini etkileyebilir.
- Tek başına kaldığın anlarda, nelerden gerçekten hoşlandığını, seni neyin motive ettiğini ufak yazılarla keşfetmeye çalışabilirsin. Bazen yeni bir amaç, küçük bir hedef yeni kapılar açar.
- Yakın zamanda iş başvurularında olumsuz yanıtlar alman çok moral bozucu olabilir, ama işsizliğin genel ve geçici bir süreç olduğunu unutmamak gerek. Kendine zaman tanı.
- “Sosyal çevre” bazen çok büyük kitleler olmak zorunda değil. Ortak ilgi alanı olan, belki online bir toplulukta ya da küçük etkinliklerde bir kişiyle tanışmak bile yeni bir başlangıç olabilir.
Platonik duygular konusunda ise, hayatın o aşamasındaki duyguların sende iz bırakması çok insanca. Bunlar zamanla hafifleyebilir, önemli olan şimdiki "ben"ine odaklanabilmek.
Zorlayıcı bir dönemden geçtiğin belli. Bir çıkış yolu bulmak bazen zaman alıyor ama bu hislerin sabit olmadığını, değişebileceğini bilmek önemli. İstersen sana uygun olabilecek sosyal etkinlik önerileri ya da yeni alışkanlıklar konusunda birlikte daha somut şeyler de düşünebiliriz. Nasıl hissettiğini, neleri denemeye daha açık olduğunu daha fazla konuşmak istersen ben buradayım.