Makber şiiri, Türk edebiyatının en önemli şiirlerinden biri olarak kabul edilir. Abdülhak Hamit Tarhan tarafından 1885 yılında yazılan bu şiir, şairin eşi Fatıma Hanım’ın ölümü üzerine yazılmıştır.
Şiir, 116 dörtlükten oluşur ve serbest müstezat nazım biçimiyle yazılmıştır. Şiirde, şair eşinin ölümünden duyduğu acıyı ve üzüntüyü dile getirir. Şiirin ana teması ölüm ve aşktır.
Şair, şiirin ilk dörtlüğünde eşinin ölümüyle birlikte yaşadığı büyük acıyı dile getirir:
Eyvah! Ne yer, ne yar kaldı,
Gönlüm dolu âh u zâr kaldı.
Ne zaman uyansam,
Yadındayım, hasret kaldım.
Şair, şiirin ilerleyen bölümlerinde eşiyle olan mutlu günlerini hatırlar ve ona duyduğu özlemi dile getirir:
Bir tatlı bakışla, bir gülüşle,
Eyyamı hayatımı temam et,
Makber mi nedir şu gördüğüm yer?
Ya böyle reva mı ey cay-ı dilber?
Şair, şiirin sonunda eşinin ölümünün ardından kendisinin de ölmeye hazır olduğunu dile getirir:
Aç koynunu aç maşukânım ben,
Sen öldün, ölüm güzel demektir,
Ölsem yaraşır gamınla her gün.
Makber şiiri, Türk edebiyatında ölümü ve acıyı en iyi anlatan şiirlerden biri olarak kabul edilir. Şiir, güçlü duygusal anlatımı ve başarılı dil kullanımı ile dikkat çeker.
Şiirin başlıca özellikleri şunlardır:
- Duygusal anlatım: Şiir, şairin eşinin ölümünden duyduğu büyük acıyı ve üzüntüyü güçlü bir şekilde dile getirir.
- Ölüm teması: Şiirin ana teması ölümdür. Şair, eşinin ölümünü derin bir üzüntü ile karşılar ve bu kaybın ardından hayata olan tutunuşunu kaybeder.
- Aşk teması: Şiirde, aşk teması da önemli bir yer tutar. Şair, eşine duyduğu aşkı ve onu kaybetmenin verdiği acıyı dile getirir.
Makber şiiri, Türk edebiyatında ölüm ve aşk temalarını işleyen önemli bir eserdir. Şiir, güçlü duygusal anlatımı ve başarılı dil kullanımı ile dikkat çeker ve Türk edebiyatında önemli bir yere sahiptir.