a) Şiirin teması: Şiir, baharın gelmesiyle doğanın uyanışını ve bu uyandırışın etkilerini anlatmaktadır.
b) Şiirin nazım birimi: Şiir, dört dörtlüklerden oluşan bir dörtlük kıtasıdır.
c) Şiirin ölçüsü: Şiir, hece ölçüsüyle yazılmıştır. Her dörtlükte 8’li bir hece ölçüsü kullanılmıştır.
d) Kafiye: Şiirin kafiye düzeni “aaab” şeklindedir. Her dörtlüğün sonunda aynı sesli uyak kullanılmıştır.
e) Redif: Şiirde redif, “olduğu” kelimesidir. Bu kelime dörtlüklerin sonunda tekrarlanarak ritim oluşturmuştur.
Milli ve manevi değerlerimizden “dil” öne çıkarılmıştır. Şiirde yer alan “Dil öğrenip” ifadesiyle dilin önemi vurgulanmış ve milli kimliğin korunmasına dikkat çekilmiştir.
Bu dizede anlam tam olarak belirtilmemiştir. Ancak, komşunun sesinden anlaşılan belirsizliği, çocuğa karşı bir şeyler söylediği veya haykırdığı düşünülerek çocuğa yönelik bir tepkinin olduğu anlaşılmaktadır.
Bu dizeler “Servetifünun Dönemi” şiir anlayışını yansıtmaktadır. Şiirin dil ve anlatımı, çağdaş Batı şiirine benzer bir şekilde zengindir ve dekoratif bir tarzda yazılmıştır. Dizede, lirik bir anlatım ve sembolik bir dil kullanılmış ve çağdaş Batı şiirinin etkileri görülmüştür. Bu dönemde, görsel zenginlik, süslü dil ve yeni bir anlatım tarzı ön plana çıkmıştır.