“Alem-i Pür Mihnet” ifadesi, “mihnetle dolu dünya” anlamına gelmektedir. Bu ifade, dünya hayatının zorluklarını ve sıkıntılarını ifade etmek için kullanılır.
İfadenin kökeni, Arapça “alem” (dünya) ve “mihnet” (zorluk, sıkıntı) kelimelerine dayanmaktadır. “Alem” kelimesi, “var olan her şey” anlamına gelirken, “mihnet” kelimesi ise “zorluk, sıkıntı, eziyet” anlamına gelmektedir. Bu iki kelimenin birleşiminden oluşan “alem-i pür mihnet” ifadesi, “mihnetle dolu dünya” anlamına gelmektedir.
Bu ifade, tasavvuf edebiyatında sıklıkla kullanılmaktadır. Tasavvuf ehli, dünya hayatının geçici ve aldatıcı olduğunu, gerçek saadetin ancak Allah’a kavuşmakla mümkün olacağını belirtirler. Bu nedenle, dünya hayatını “alem-i pür mihnet” olarak tanımlarlar.
Bu ifade, tasavvuf edebiyatı dışında da kullanılmaktadır. Örneğin, bir şiirde “alem-i pür mihnet” ifadesi kullanılarak, dünya hayatının zorluklarına ve sıkıntılarına dikkat çekilebilir. Ya da bir romanda, “alem-i pür mihnet” ifadesi kullanılarak, karakterlerin dünya hayatında yaşadıkları sıkıntılar ve zorluklar anlatılabilir.
“Alem-i Pür Mihnet” ifadesinin kullanıldığı bazı örnekler şunlardır:
- Tasavvuf Edebiyatı:
– “Alem-i pür mihnet bir han-ı misafirhanedir,
– Bir gün gelir gidersin, kalacak yer değil.” (Yunus Emre)
-
Şiir:
– “Alem-i pür mihnet,
Bir rüyadan ibaret,
Uyanırız bir gün,
Bu dünyadan.” (Mehmet Akif Ersoy) -
Roman:
– “Alem-i pür mihnet, Onu terk etmek için her şeyi yapardı.” (Ahmet Hamdi Tanpınar)
Aşağıdaki konudan bir alıntı:
Mahveder kendini bülbül bile hürriyet için Çekilir mi bu belâ âlem-i pür-mihnet için Dîn için devlet için can çekişen millet için Azme hâil mi olurmuş bu çürük ten kafesi